Wat een drukte!

Weer een update van mij.. Na drie weken is dat wel weer even nodig. En wat is er een hoop gebeurd deze drie weken, dus ik zal om het overzichtelijk te houden bij het begin beginnen...

Maandag 4 november ben ik, eindelijk, begonnen op het PRIME center, een school voor voornamelijk autistische kinderen. Maar ook een paar downers, en in de lagere groepen zitten ook niet gehandicapte kinderen. Op gezamenlijke momenten worden alle kinderen gemixt, zodat ze ook wat van elkaar kunnen leren. Omdat ook prime drie weken dicht was geweest door de aardbeving begon het allemaal een beetje chaotisch.. Mijn docente was er een dag niet, waardoor twee klassen werden samen gevoegd. Op dinsdag was ze er wel maar vanaf woensdag kreeg ik weer een andere klas.. Dus een geswitcht die eerste week. Maar wel een erg leuke school! Alle klassen met gehandicapte kinderen zijn ingedeeld op niveau, dus als ze een bepaald aantal vaardigheden bezitten mogen ze een groep omhoog. Deze vaardigheden worden 1 keer in de zoveel tijd getest, om de vorderingen te zien. En in de tussenliggende tijd wordt daar dus aan gewerkt. De meeste dagen heb ik uiteindelijk in het eerste klasje gewerkt. Hier waren de meeste kindjes vier, en werkten we veel met spelletjes. Puzzelen, blokken bouwen en wasknijpers op en bakje zetten voor de fijne motoriek. Geen van mijn kindjes kon praten, maar gelukkig verstonden ze bijna allemaal wel engels en kon ik toch redelijk met ze communiceren. Mijn kindjes kwamen allemaal ook maar een halve dag, 's ochtends had ik en volle groep met acht kinderen en 's middags was het wat rustiger met twee of drie kinderen. Elk dagdeel zag er hetzelfde uit, beginnen met het welkomslied en volkslied op het dakterras, gezamenlijk met alle kindjes, daarna een uur traplopen om de energie kwijt te raken. (Dit was voor mij wat minder, want van een uur hangen val ik in slaap) Daarna een klein uurtje werken in de klas, en dan kwam het eten alweer. Door de aardbeving en typhoon uitiendelijk maar zes dagen (verdeelt over twee weken) op PRIME geweest, erg jammer want het was een erg leuke plek waar ik veel zou kunnen helpen en met super lieve collega's!

Mijn eerste weekje Prime werd dus onderbroken door de typhoon Haiyan, waar jullie allemaal van gehoord hebben. Hier in cebu city is dus weinig schade, maar in het noorden van cebu is er wel veel schade. Hiervoor heb ik de woensdag erop ook vrij gevraagd van prime om naar het noorden te kunnen. Samen met mamma, Denise en een aantal mensen van het hotel hebben we spullen naar Bogo en hagnaya gebracht. Heel erg indrukwekkend om de natuur, die ik al een aantal keren had gezien daar, over te zien gaan van normaal, naar wat bomen om tot compleet verwoest. In de buurt van Bogo en daarboven staan nog weinig bomen recht, vooral de bananenbomen liggen plat, en ook veel huizen zijn beschadigd of helemaal omver gewaaid. Heel heftig om te zien, ook omdat er aan de weg al allemaal kindjes met bordjes staan Help ons, we hebben water en eten nodig. In Hagnaya hebben we de donatiespullen die het hotel al bij elkaar had verzameld uitgedeeld. Dat was ook echt een spannend moment, omdat we niet wisten hoe de mensen zouden reageren. We hadden veel eten, water en kleding bij ons. En zou me hele aal voor kunnen stellen dat als je niks meer hebt na een natuurramp je niet netjes gaat staan wachten op nieuwe spullen, maar gelukkig deed iedereen dat wel. Hier en onderweg aan de kinderen die langs de weg stonden spullen uit gedeeld. Erg fijn om te kunnen helpen, want je weet dat er dichtbij veel ellende is maar ook echt iets doen is lastig.

Vrijdag acht november ook pappa en mamma van het vliegveld kunnen halen. Erg gek om ze n vier maanden hier in "mijn" Cebu te hebben. Maar natuurlijk ook erg fijn om ze weer te zien en bij te kunnen kletsen. In de kleine twee weken dat ze hier waren veel kunnen doen met ze, en kunnen laten zien. Het eerste weekend heb ik ze de stad laten zien, een shoppingscenter en de sloppenwijk, om het maar even tegenstrijdig te houden. Door de weeks moest ik gewoon werken en hebben ze zichzelf wat vermaakt. Op woensdag avond hebben we ook Daan op kunnen halen, dus zaten we opeens met zijn viertjes op Cebu. Donderdag en vrijdag hebben we twee van mijn projecten bekeken. Echt leuk om ze te kunnen laten zien waar ik de afgelopen tijd zo druk mee ben geweest! Het tweede weekend zijn we met zijn vieren naar Moalboal geweest, een plaatsje in het zuiden van Cebu. Hier hebben we gerelaxt op het strand, gesnorkeld en verder bij gekletst. Op zondag zijn Pap, Mam en Daan nog door gegaan naar de watervallen en de walvishaaien, maar omdat ik moest werken maandag ben ik terug gegaan naar Cebu. Dinsdag was alweer het laatste dagje met in Cebu. Gelukkig heb ik ze toen nog even mijn derde project kunnen laten zien. En 's avonds was het alweer inpakken, afscheidsetentje en uitzwaaien. Maar over zes weken ben ik alweer in Nederland, dus het afscheid is maar voor even. En met het vertrek van Pap, Mam en Daan zijn ook gelijk mijn laatste vier weken in gegaan.

Deze laatste vier weken werk in op the little lambs center, een soort weeshuis voor kinderen met een handicap. Deze kinderen komen eigenlijk overal en nergens vandaan, maar de familie kan of wil niet voor ze zorgen en daarom wonen ze bij ons. Beneden hebben wee en groep met 12 mobiele kindjes, en boven zijn nog twee groepen met beide zo'n 12 immobiele kinderen. Wij (Laris, Denise en Ik) werken beneden. Een erg leuk clubje, vooral jongens, waarmee we buitenspelen of binnen activiteiten doen, die we helpen tijdens de maaktijden en met het douchen. Eigenlijk een beetje hetzelfde als dat je op een Nederlandse woonvoorziening zou doen. Alleen wordt het hier allemaal gerund met mensen die weinig kennis hebben van kinderen met een beperking, dus dat is nog wel eens lastig. Maar onze huismoeder is echt een schat, die zeven dagen per week werkt en daar nog bijna niet voor betaald krijgt. Maar vooral als je dit project hebt gezien weet ik wel weer hoe goed we het in Nederland wel niet hebben. Met alle zorg en andere dingen voor handen, en toch al veel begeleiding ondanks alle bezuinigingen.

Afgelopen weekend hebben we met de hele groep een georganiseerde tour gemaakt. Hiervoor zijn we zaterdag morgen om vijf uur vertrokken naar Oslob om met walvishaaien te zwemmen. Wat een fantastische beesten! In het begin is het echt eng om in het water te liggen naast zulke grote beesten, maar als snel heb je door dat ze echt helemaal niks doen, dus kun je er lekker tussendoor snorkelen. De mensen van onze tour hadden een onderwatercamera mee, dus zal ook even wat foto's erbij plaatsen. Vanaf de walvishaaien zijn we via twee watervallen en het zuidelijkste puntje van Cebu naar Moalboal gereden. Hier hebben we overnacht in een resort op white beach, echt drie meter vanaf het strand! Een prachtige zonsondergang gehad en heerlijk om wakker te worden met het ruizen van de zee. Zondag morgen gesnorkeld en daarna de bus weer in voor nog een waterval en een milk station waar we een ijsje hebben gegeten. Al met al een druk maar ook een erg leuk weekend!

Tussen alles door zijn we ook mega druk met het uitgeven van al het donatiegeld! Want dat zijn we niet zomaar kwijt hier. Omdat we daar zo druk mee zijn naast het gewone werk schieten al veel andere dingen er bij in, dus ook de update van waar we mee bezig zijn vanuit het donatiegeld gaat in 1 keer komen. Die hoop ik met twee weken te kunnen plaatsen, met daarbij ook foto's van alle gekochte spullen e.d. Aankomende tijd zullen we hier nog wel even druk mee zijn, dus mijn eigen blogs zullen ook wat minder komen!

Hoop dat ik iets sneller weer tijd heb om een nieuwe update te geven van hoe het hier gaat!

Liefs Miek