Heftig...

Wat een week...
En wat een verhaal om te typen, dus ik ga het was kort houden!
Dinsdag (de 15e) werden we dus uit bed getrild. Gelukkig waren we al wel wakker maar toch. Wat achteraf niet bleek te mogen, maar wat toch je eerste reactie is, zijn we naar beneden gerend. Hier moesten we onder de tafel gaan zitten en daarna moesten we naar buiten. Een aardbeving dus.. en niet zo'n kleine ook. Want met 7.2 op de schaal van richter een van de zwaarste die ze ooit hier hebben gehad.
De dinsdag zelf was heel gek en onwerkelijk. In eerste instantie mochten we het hotel niet in, omdat deze gecheckt moest worden. Dus maar bij de enige plek gaan zitten waar je wel kon zitten en eten, de mac. Ondertussen hadden we al onze spullen al naar beneden moeten evacueren, voor het geval dat. Maar dat geval hadden we gelukkig niet nodig. 's Middags mochten we het hotel weer in. Maar alleen als we op de beneden verdieping bleven. Nou veel verder als de lobby ben ik niet gekomen. Want met al die naschokken waar je je elke keer weer dood aan schikt wil je ook weinig. 's Nachts met zijn allen in de lobby gelegen. Net een leuk schoolreisje, als het maar niet zo getrild had. Bij elke schok weer overeind, als ik al lag. Slapen lukte niet door alle spanning, stress en angst. Ook de rest van de week veel naschokken gehad. Hierdoor weinig geslapen en echt in de overleef stand gezeten. Nu na een week mijn eerste goede nacht gemaakt. Wat inhoud dat ik de hele nacht boven ben geweest en ongeveer 5 uur heb geslapen. De schokken nemen ondertussen wel iets af. Maar dat was vorige week ook even het geval en toen waren ze zondag in alle hevigheid weer terug. De schokken zullen waarschijnlijk ook nog twee tot drie weken aan gaan houden. Dus zal er toch een beetje aan moeten gaan wennen. Want voor jullie waarschijnlijk moeilijk te begrijpen is, omdat je geen idee hebt wat je je moet voorstellen bij een aardbeving.

Door alles ook geen echt afscheid kunnen nemen op Adam Jennie. Vrijdag was ons laatste dagje. Maar door de beving was de school toen niet open. Wel was het kantoor personeel en wat docenten aanwezig. Dus zijn we nog wel even langs geweest. Sir Lee had heel lief pizza voor ons gehaald. En ook hebben we een certificaat gekregen. Niet helemaal wat ik me ervan had voorgesteld zo zonder kinderen. Maar naar omstandigheden natuurlijk wel heel lief en leuk dat ze dit nog voor ons wilde doen.

Omdat het personeel zo lief voor ons was geweest, hebben we een taart voor hun gekocht. Zal de foto's er even bij doen. Ook voor Renske een taart gekocht. Om haar te bedanken dat ze zelfs tijdens zo'n zware aardbeving nog voor ons wil zorgen. Echt super veel respect voor haar dat ze dat doet ondanks dat ze zelf midden in de aardbeving zit.

De volgende blog zal ik weer wat uitgebreider proberen te doen. Hopelijk zijn we dan een heerlijk weekend weg geweest en hebben we beter geslapen! Voor vandaag een heerlijk relax dagje op de planning. Vanmiddag nog even iets leuks doen met Renske en proberen bij te slapen denk ik. Ik ben op dit moment niet op een project omdat deze dicht is ivm de aardbeving.

Tot snel!
XX Miek