Veranderingen op het werk & relaxen op het strand
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
15 September 2013 | Filipijnen, Cebu City
Weer een update..
Ik ben weer helemaal beter (volgensmij eindigde daar mijn vorige blog mee). Vrijdags kon ik gelukkig alweer mooi ons halve dagje meepikken om weer even te wennen. En na het weekend heb ik weer volop gewerkt.
En er zijn wat veranderingen op het werk, dus was ook leuk en nuttig om er weer te zijn. Nienke had mij al verteld dat mijn vorige docente weg was, en dat er nu iemand anders op mijn klas stond. Vorige week vrijdag heb ik haar, Jo, dan voor het eerst ontmoet. Eigenlijk hadden we elkaar ook al even gezien bij de autiste bijeenkomst, maar toen wist ik nog niet dat ze les zou gaan geven op Adam Jennie. Dus vrijdag de echte kennismaking. Jo is echt een hele leuke meid (jaartje jonger dan dat ik ben) maar weet van doorpakken en heeft verstand van kinderen met een beperking. Dus vrijdag gelijk met haar samen gezeten om een nieuw lesprogramma in elkaar te draaien. Jo had zelf al bedacht dat ze in nog kleinere groepjes samen wilde gaan werken. Dit ook gelijk deze ochtend al voorgesteld aan de ouders, zodat we er maandag gelijk mee konden gaan werken. Samen met Jo heb ik de tijden en de samenstelling van de kinderen gemaakt. We geven nu 5 kwartier lang twee kinderen les. Dus 1 op 1 omdat Jo en ik in ieder geval samen in de klas staan. Toen we toestemming hadden van de ouders om dit te gaan doen hebben we gelijk een lesprogramma gemaakt voor elke leerling. Wat kan dit kind al en wat willen we het nog gaan leren.
Maandag konden we dus gelijk aan de slag met ons nieuwe schema. Omdat 1 van de twee kindjes niet op kwam dagen ben ik begonnen met het uitwerken van lessen die we konden doen met de kinderen. Maar het grootste doel was bij de meesten eerst zien wat er gebeurd als we ze aan tafel zetten. Dit verliep gelukkig beter dan gedacht. Dus konden we al vrij snel aan de lesjes beginnen. Ik had de letter A op papier geschreven. En er gekleurd papier bij gehaald, zodat de kinderen eerst papier konden scheuren en deze daarna in de vorm van letter A op het papier konden plakken. Maar dit bleek al een vrij lastig lesje. Ten eerste kennen de meeste kinderen de letter A niet, dus dit maar de hele tijd benoemd. En ten tweede kunnen ze niet scheuren! Waar volgens mij elk kind in Nederland van boven de 2 weet hoe je een papier klein krijgt zat hier iedereen er maar naar te staren. Dus iedereen maar geholpen, en gelukkig deden een aantal kindjes me al snel na. Met het scheuren ook 1 van de kindjes die normaal niet op zijn stoel blijft zitten zover gekregen om te blijven zitten. Vond het scheuren en opplakken erg leuk, dus al snel lag er een tweede en derde letter. Daarna was de concentratie op, maar toch al een hele vooruitgang! Verder hebben we nog de lesjes vingerverven van nummer 1 en het rood maken (kleuren oefenen) van een Appel. Zo alles een beetje kunnen combineren afgelopen week, de letter A, nummer 1 en de appel.. Hopelijk zit dat er nu een beetje in na vier dagen oefenen. Vrijdag is altijd speel ochtend, en omdat we volgende week een friendship cup hebben met een andere school, de spelletjes hiervoor geoefend. Erg leuk om te zien dat de meeste kinderen toch redelijk mee konden doen! Vooral de broom relay viel wel in de smaak, en het zaklopen natuurlijk. Hopelijk doen ze het aankomende vrijdag net zo goed!
Dit weekend hebben we na al het werken even heerlijk uitgewaaid op het strand. Hiervoor zijn we met de boot naar Camotes Island geweest, en dan naar het eiland Pacijan. Wat een prachtig eiland! Vrijdag zijn we gelijk na het werk door gegaan naar the bus terminal, waar we zo de bus in konden. Na een uurtje rijden kwamen we in Danao bij de pier. Omdat we van tevoren niet precies wisten hoe laat de boten gingen was het een beetje een gok om gewoon die kant op te gaan. Maar gelukkig ging de volgende boot al een uurtje later. Dus nadat we het ticket gekocht hadden konden we al op de boot gaan zitten. Helaas is Filipijnse tijd 2 uur vertrekken niet stipt twee uur, dus tegen de tijd dat we gingen varen was het al kwart over, en toen zaten we dus al bijna een uur te wachten. En daarna was het nog twee uur varen, dus ik was redelijk gaar toen ik van de boot af kwam. Bij de Pier in Consuelo stonden gelukkig genoeg jeepneys klaar om ons naar het resort te brengen dat we hadden uitgekozen. Alle chaffeurs stonden daar met een bordje dat die rit 50 Peso koste. Dus toen ik zei dat we voor 100 (voor ons samen) wel gebracht wilde worden naar ons resort begon hij over 200.. Ja grapjas, als je dat ervoor wilt vangen moet je geen 50 op je bordje zetten, dus hem maar verteld dat het 100 was of niks. Dus toen reed hij ons toch maar voor honderd. Niet geschoten is altijd mis heeft hij gedacht denk ik. Eenmaal aangekomen bij ons resort bleek dat dit wel een erg groot woord was voor onze accommodatie. Het resort bestond uit een huis grootte ruimte, die was opgedeeld in verschillende kamers, met in het midden een gezamenlijke ruimte met tafels en stoelen. Deze ruimte was ook open en je had vol zich op de zee 15 meter verderop. Vooral omdat dit zo mooi was en we een prive strand hadden. En we gewoon met een paar passen in het water lagen hebben we hier wel overnacht. En ondanks dat het niet groot was, was het wel heerlijk wakker worden met het ruisen van de zee klinkend door het raam.
Zaterdag ochtend werden we na een onrustige nacht, vooral door de warmte, al om 7 uur wakker. Toen maar gelijk onze bikini aan geschoten en de zee in gedoken. Het water was echt super warm van de zee.. vooral de eerste paar meters waar het water tot max je knieën kwam. Omdat dit ook zo ongeveer het meeste was wat je aan water kreeg zonder dat je 5 minuten wilde lopen zijn we al snel neergeploft. Dit hebben we zo'n beetje de hele dag volgehouden. Afwisselend met wat eten of drinken. 's Avonds hebben we heerlijk gegeten bij een restaurantje verderop. Er zaten er drie, dus die hebben we allemaal maar even uitgeprobeerd. Eén vrijdag avond, één zaterdag tussen de middag en de laatste zaterdag avond. Alle drie heerlijk eten voor weinig geld. En vooral een heerlijke verse mango shake! Waar we vanmorgen nog maar even mooi voor terug zijn gegaan.
Vanmorgen hadden we eigenlijk met de jeepney of scooter richting San Fransisco gewild, een plaatsje verderop op het eiland. Hier konden we nog het een en ander bekijken hadden we gelezen, en er zouden ook boten vertrekken richting Danao. Maar toen we vroegen of de scooterrijder ons bij de pier wilde afzetten daar, zodat we alvast de boot tijden konden bekijken, vertelde hij ons dat daar helemaal geen boten vertrekken. Dus hebben we er maar voor gekozen om mooi een stukje te gaan wandelen richting Consuelo. Prachtig om door die natuur heen te lopen. Er is echt heel weinig verkeer op Pacijan, dus je kon heerlijk ongestoord lopen. Maar met verbrande schouders en een zware rugtas vond vooral Nienke het al snel mooi geweest. Dus ben ik voor het eerst van mijn leven (!!!) achterop een scooter gestapt en zijn we verder gebracht naar de pier. Hier konden we al snel weer tickets kopen voor de boot terug, en die ging gelukkig al weer een uurtje later. Maar opnieuw erg vermoeiend om de boot, en daarna weer de bus te nemen. En aangekomen bij the bus terminal weer een taxi. Dus ben nu wel heel erg blij dat we ruim 5 uur later weer heerlijk in het hotel zijn. Net al even gedoucht, en we gaan nu eten!
Tot snel
XX Miek
Ik ben weer helemaal beter (volgensmij eindigde daar mijn vorige blog mee). Vrijdags kon ik gelukkig alweer mooi ons halve dagje meepikken om weer even te wennen. En na het weekend heb ik weer volop gewerkt.
En er zijn wat veranderingen op het werk, dus was ook leuk en nuttig om er weer te zijn. Nienke had mij al verteld dat mijn vorige docente weg was, en dat er nu iemand anders op mijn klas stond. Vorige week vrijdag heb ik haar, Jo, dan voor het eerst ontmoet. Eigenlijk hadden we elkaar ook al even gezien bij de autiste bijeenkomst, maar toen wist ik nog niet dat ze les zou gaan geven op Adam Jennie. Dus vrijdag de echte kennismaking. Jo is echt een hele leuke meid (jaartje jonger dan dat ik ben) maar weet van doorpakken en heeft verstand van kinderen met een beperking. Dus vrijdag gelijk met haar samen gezeten om een nieuw lesprogramma in elkaar te draaien. Jo had zelf al bedacht dat ze in nog kleinere groepjes samen wilde gaan werken. Dit ook gelijk deze ochtend al voorgesteld aan de ouders, zodat we er maandag gelijk mee konden gaan werken. Samen met Jo heb ik de tijden en de samenstelling van de kinderen gemaakt. We geven nu 5 kwartier lang twee kinderen les. Dus 1 op 1 omdat Jo en ik in ieder geval samen in de klas staan. Toen we toestemming hadden van de ouders om dit te gaan doen hebben we gelijk een lesprogramma gemaakt voor elke leerling. Wat kan dit kind al en wat willen we het nog gaan leren.
Maandag konden we dus gelijk aan de slag met ons nieuwe schema. Omdat 1 van de twee kindjes niet op kwam dagen ben ik begonnen met het uitwerken van lessen die we konden doen met de kinderen. Maar het grootste doel was bij de meesten eerst zien wat er gebeurd als we ze aan tafel zetten. Dit verliep gelukkig beter dan gedacht. Dus konden we al vrij snel aan de lesjes beginnen. Ik had de letter A op papier geschreven. En er gekleurd papier bij gehaald, zodat de kinderen eerst papier konden scheuren en deze daarna in de vorm van letter A op het papier konden plakken. Maar dit bleek al een vrij lastig lesje. Ten eerste kennen de meeste kinderen de letter A niet, dus dit maar de hele tijd benoemd. En ten tweede kunnen ze niet scheuren! Waar volgens mij elk kind in Nederland van boven de 2 weet hoe je een papier klein krijgt zat hier iedereen er maar naar te staren. Dus iedereen maar geholpen, en gelukkig deden een aantal kindjes me al snel na. Met het scheuren ook 1 van de kindjes die normaal niet op zijn stoel blijft zitten zover gekregen om te blijven zitten. Vond het scheuren en opplakken erg leuk, dus al snel lag er een tweede en derde letter. Daarna was de concentratie op, maar toch al een hele vooruitgang! Verder hebben we nog de lesjes vingerverven van nummer 1 en het rood maken (kleuren oefenen) van een Appel. Zo alles een beetje kunnen combineren afgelopen week, de letter A, nummer 1 en de appel.. Hopelijk zit dat er nu een beetje in na vier dagen oefenen. Vrijdag is altijd speel ochtend, en omdat we volgende week een friendship cup hebben met een andere school, de spelletjes hiervoor geoefend. Erg leuk om te zien dat de meeste kinderen toch redelijk mee konden doen! Vooral de broom relay viel wel in de smaak, en het zaklopen natuurlijk. Hopelijk doen ze het aankomende vrijdag net zo goed!
Dit weekend hebben we na al het werken even heerlijk uitgewaaid op het strand. Hiervoor zijn we met de boot naar Camotes Island geweest, en dan naar het eiland Pacijan. Wat een prachtig eiland! Vrijdag zijn we gelijk na het werk door gegaan naar the bus terminal, waar we zo de bus in konden. Na een uurtje rijden kwamen we in Danao bij de pier. Omdat we van tevoren niet precies wisten hoe laat de boten gingen was het een beetje een gok om gewoon die kant op te gaan. Maar gelukkig ging de volgende boot al een uurtje later. Dus nadat we het ticket gekocht hadden konden we al op de boot gaan zitten. Helaas is Filipijnse tijd 2 uur vertrekken niet stipt twee uur, dus tegen de tijd dat we gingen varen was het al kwart over, en toen zaten we dus al bijna een uur te wachten. En daarna was het nog twee uur varen, dus ik was redelijk gaar toen ik van de boot af kwam. Bij de Pier in Consuelo stonden gelukkig genoeg jeepneys klaar om ons naar het resort te brengen dat we hadden uitgekozen. Alle chaffeurs stonden daar met een bordje dat die rit 50 Peso koste. Dus toen ik zei dat we voor 100 (voor ons samen) wel gebracht wilde worden naar ons resort begon hij over 200.. Ja grapjas, als je dat ervoor wilt vangen moet je geen 50 op je bordje zetten, dus hem maar verteld dat het 100 was of niks. Dus toen reed hij ons toch maar voor honderd. Niet geschoten is altijd mis heeft hij gedacht denk ik. Eenmaal aangekomen bij ons resort bleek dat dit wel een erg groot woord was voor onze accommodatie. Het resort bestond uit een huis grootte ruimte, die was opgedeeld in verschillende kamers, met in het midden een gezamenlijke ruimte met tafels en stoelen. Deze ruimte was ook open en je had vol zich op de zee 15 meter verderop. Vooral omdat dit zo mooi was en we een prive strand hadden. En we gewoon met een paar passen in het water lagen hebben we hier wel overnacht. En ondanks dat het niet groot was, was het wel heerlijk wakker worden met het ruisen van de zee klinkend door het raam.
Zaterdag ochtend werden we na een onrustige nacht, vooral door de warmte, al om 7 uur wakker. Toen maar gelijk onze bikini aan geschoten en de zee in gedoken. Het water was echt super warm van de zee.. vooral de eerste paar meters waar het water tot max je knieën kwam. Omdat dit ook zo ongeveer het meeste was wat je aan water kreeg zonder dat je 5 minuten wilde lopen zijn we al snel neergeploft. Dit hebben we zo'n beetje de hele dag volgehouden. Afwisselend met wat eten of drinken. 's Avonds hebben we heerlijk gegeten bij een restaurantje verderop. Er zaten er drie, dus die hebben we allemaal maar even uitgeprobeerd. Eén vrijdag avond, één zaterdag tussen de middag en de laatste zaterdag avond. Alle drie heerlijk eten voor weinig geld. En vooral een heerlijke verse mango shake! Waar we vanmorgen nog maar even mooi voor terug zijn gegaan.
Vanmorgen hadden we eigenlijk met de jeepney of scooter richting San Fransisco gewild, een plaatsje verderop op het eiland. Hier konden we nog het een en ander bekijken hadden we gelezen, en er zouden ook boten vertrekken richting Danao. Maar toen we vroegen of de scooterrijder ons bij de pier wilde afzetten daar, zodat we alvast de boot tijden konden bekijken, vertelde hij ons dat daar helemaal geen boten vertrekken. Dus hebben we er maar voor gekozen om mooi een stukje te gaan wandelen richting Consuelo. Prachtig om door die natuur heen te lopen. Er is echt heel weinig verkeer op Pacijan, dus je kon heerlijk ongestoord lopen. Maar met verbrande schouders en een zware rugtas vond vooral Nienke het al snel mooi geweest. Dus ben ik voor het eerst van mijn leven (!!!) achterop een scooter gestapt en zijn we verder gebracht naar de pier. Hier konden we al snel weer tickets kopen voor de boot terug, en die ging gelukkig al weer een uurtje later. Maar opnieuw erg vermoeiend om de boot, en daarna weer de bus te nemen. En aangekomen bij the bus terminal weer een taxi. Dus ben nu wel heel erg blij dat we ruim 5 uur later weer heerlijk in het hotel zijn. Net al even gedoucht, en we gaan nu eten!
Tot snel
XX Miek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
